Dzisiaj cały dzień spędziliśmy bez Asi, bo ona zaraz po mszy i po śniadaniu wyjechała z dwoma siostrami Marii, Hawą i Ester, do miasteczka Gairo po zakupy na wesele. W pierwszej wersji miała nie jechać, ale ponieważ podjęła się wyzwanie zrobienia tortu weselnego, potrzebowała składników, które były niezbędne do zrobienia kremów. Najpierw myślała, że ponieważ parafia ma własne krowy, nie będzie problemu  z zebraniem śmietany z mleka. Powiedzieliśmy Marii, żeby zatrzymała jak najwięcej mleka dla nas, bo chcemy je włożyć do lodówki, żeby zebrać śmietanę. Niestety, Maria nie zna procesu zbierania śmietany z mleka. Mówiłyśmy, że potrzebujemy wszystko, co zbiorą rano, ale kto zrozumie, że w 1 dzień nie będzie sprzedaży mleka? Kiedy poszliśmy rano po mleko, okazało się, że dla Marii został tylko litr. To mniej niż nic. Asia potrzebowała 10-20 razy więcej. Kiedy zobaczyłyśmy taką ilość, miałyśmy nadzieję, że to już jest zebrana śmietana, bo przecież mleko można sprzedać, tylko będzie odtłuszczone. Płonne nadzieje – to było mleko. Stefan stwierdził, że siostry Marii, nawet jak im się wytłumaczy, nie bardzo będą wiedziały, co kupić, więc najlepiej by było, gdyby Asia pojechała z nimi. Miała szukać budyniu, masła lub śmietany – czegokolwiek, co nadawałoby się na masę do tortu.

Zostaliśmy więc ze Stefanem sami. Spędziliśmy dzień w masajskiej wiosce, bawiąc się z dziećmi. Jak zwykle w odwiedziny do Mahoo przychodziło dużo osób. Przyszła siostra Marii od innej matki, przyszła najstarsza mama, czyli żona Mzee Nyiki, która ma dobry kontakt z Marii rodziną. Wzięłam obiektyw odpowiedni do robienia portretów, więc się za to zabrałam. Najpierw młodzież, która przyszła w odwiedziny, krępowała się, jak robiłam im zdjęcia. Jednak, kiedy dziewczyny (pewnie jakieś kuzynki Marii) zobaczyły, że wychodzą ładne zdjęcia portretowe, zapragnęły mieć portret w biżuterii zrobionej specjalnie dla panny młodej. Zaczęły się przebieranki. Każda z nich ubierała strój panny młodej i pozowała uśmiechając się do obiektywu. W pewnym momencie podniosłam rękę pokazując, żeby się trochę przesunęły. Dwie dziewczyny, które pozowały, uniosły ręce w podobnym geście, jak ja. Pomyślały, że pokazuję im pozę w jakiej mają stać. Cała scenka była komiczna, bo przyszła trzecia dziewczyna, która zrywała boki z koleżanek zamrożonych w komicznej pozycji. Widać było, że pyta czemu tak stoją, ale one nie wiedziały 🙂

Sesja fotograficzna trwałaby dalej, gdyby nie wyczerpała się bateria. Stefan przymierzał swoją ślubną biżuterię, Ja stwierdziłam, że pójdę już do domu. Powiedziałam “Sere” czyli “do widzenia” i zaczęłam oddalać się od domu Mahoo. Powrotna droga na parafię nie była bardzo skomplikowana. Usłyszałam jakieś zawołania w moją stronę. Za chwilę zobaczyłam Mahoo, która podeszła do mnie tak, jakby chciała iść ze mną. Trudna sprawa! Mahoo chciała mnie odprowadzić na parafię, ale ona nie zna angielskiego, ani polskiego, a ja nie znam masajskiego, ani suahili. Chwilę szłyśmy w milczeniu ale Mahoo zaczęła śpiewać jakąś piosenkę po masajsku: alleluja i coś tam jeszcze, więc przyłączyłam się do niej. Zaczęłam powtarzać po niej słowa i melodię i szłyśmy obok siebie razem śpiewając.

Asia miała szybko wrócić z zakupów, bo chciała zrobić próbę upieczenia biszkoptu w kuchence, na której nie było widać, jaka jest temperatura. Myślę, że sama napisze w blogu, co się z nią działo, bo koniec końców wróciła dopiero o godzinie 23:00. Potem mówiła do Stefana, że ją wrobił w ten wyjazd z siostrami Marii do Gairo. (STEFAN: co było po części prawdą 😀 zrywałem boki 😀 )

Relacja Asi: